Sommige mensen vergelijken jouw groeiproces met een ui. Je zou de lagen om je heen moeten afpellen, om bij jouw werkelijk ik te komen.
Ik kijk daar echt anders naar. Ik zie jou als een roos met binnen in een stevige kern. Of het nu stormt of onweert; jouw zuivere kern blijft altijd bestaan. Daar kun op vertrouwen. Jouw intuïtie, waarden en je missie zitten in je kern. Ook een stuk van je karakter. En om die kern zitten hele waardevolle lagen. Jouw talenten zitten heerlijk om jou heen gevouwen, evenals je valkuilen en tekortkomingen. Jouw patronen, automatismen, jouw beschermlagen; allemaal zinvol.
Beschermingslagen zijn nodig
Belangrijk is om te beseffen dat jij dit allemaal bent. Jij bent de hele roos. Inclusief je verdedigingsmechanismen. Inclusief jouw valkuilen; het gedrag dat anderen misschien bloed irritant vinden aan jou. Inclusief je ontwikkelpunten. En dat gaan we zeker niet afpellen, weggooien of negeren. Veel boeiender is om jezelf beter te leren kennen. Je bewust te worden van je gevoelens, gedachtes, dat gedrag, en het ontstaan van die patronen.
Die beschermingslagen, die komen ergens vandaan. Ooit waren dat hele zinvolle overlevingsmechanismen. Ze zijn ontstaan in een context van tijd. Maar ook in de interactie met anderen. Je vroege jeugd, en zeker de eerste 1000 dagen van je bestaan, hebben grote invloed op die patronen. De ene peuter leert om zich driftig te uiten, om zo te krijgen wat het nodig heeft. Het leert in contact te staan met zijn boosheid. De andere peuter leert dat het terugtrekken, niemand tot last zijn, beter werkt. Misschien voelt die peuter vooral zijn angst. Andere kleintjes leren om te beredeneren, te overzien, te zorgen voor de volwassenen.
Die patronen (automatismen) neem je mee in je volwassen leven. Peuter 1 wordt als volwassene, mogelijk als dominant ervaren of als iemand die snel in slachtoffer schiet. Peuter 2 gaat later misschien dingen vermijden, hij gaat dingen uit de weg. En een ander persoon komt los van zijn haar gevoel en gaat alles analyseren. Allemaal nuttig en nodig toen.
Wat ooit zo zinvol was, is nu in je volwassen leven, misschien niet meer zo handig. En dan heb je opeens last van zo’n beschermlaag.
Het patroon waar je last van hebt, is niet voor niets ontstaan. Ook in het hier en nu wil jouw boosheid wil je beschermen tegen mensen die over je heen lopen. Jouw angst wil mogelijk vermijden dat je fouten maakt. Jouw analytisch vermogen durft wellicht niet te vertrouwen op je gevoel, of op anderen. De vraag is alleen of je dat op deze manier het beste kunt bereiken. Of dat je op een andere wijze kunt bereiken wat belangrijk is voor jou, en voor een ander. Als je dat inziet, dan ontstaat er ruimte. Dan kan een patroon jou loslaten, en kun je kiezen voor ander gedrag.
Beschermingslagen horen bij jou
En weet… hoe goed je ook leert omgaan met jouw overlevingsmechanismen… jouw lichaam zal altijd een allereerste beweging maken vanuit een oud patroon. Dat zit hartstikke diep opgeslagen in je systeem. En dat is echt helemaal ok. Je zal die beweging gaan herkennen, erkennen, en vervolgens dapper een stap voorwaarts zetten. Dat is bewust zijn.
Misschien voel je al aan, dat dit stuk gaat over acceptatie en zelfkennis. Verwijt of verloochen alsjeblieft geen delen in jezelf. Vertrouw erop dat je jezelf nog beter kunt leren kennen en ook met je oude patronen kunt leren omgaan.
Laat je zien.
Een roos koos ik als metafoor omdat…
– Er komen ongeveer 300 soorten in het wild voor. Iedereen is anders en toch lijken we op elkaar.
– De elementen: rozen hebben een goede voedingsbodem nodig (aarde), liefst 7 uur zon en licht, genoeg beschutting tegen de wind.
Gaat over de kern
– Een schot in de roos; ‘iets wat de kern van de zaak raakt’.
– In de roos schieten: ‘raak schieten’ en ‘bereiken wat je wilde bereiken’, ‘succes met iets hebben’. De roos geeft je de gelegenheid vanuit je kern te leven.
Alles in jou mag er zijn
– Onder de roos: ‘in het geheim, onder beding van geheimhouding’. Sommige beschermlagen ken je liever niet vanzelf omdat je ze niet okay vindt. Zoals boosheid, het vluchten dat je doet of het twijfelen aan jezelf. Het is fijn als je die lagen leert kennen, zodat ze in het licht kunnen komen.
– Voor de vroege Christenen symboliseerde de rode roos de vijf wonden van Christus. Ik sta los van ieder geloof maar het feit dat iedereen een litteken bij zich draagt, klopt wel. In de roos kun je jouw verwondingen terug zien, de levenslessen die je hebt ervaren.
– Wilde rozensoorten groeien op ruig terrein en zijn goed bestand tegen barre weersomstandigheden. Mensen zijn weerbaar en veerkrachtig. Soms veel veerkrachtiger dan ze vooraf denken.
– Rozen worden al sinds duizenden jaren geteeld om hun schoonheid. Doel is om de schoonheid te ervaren van je (volledige)zelf.
– De Fransen en Engelsen maakten pronktuinen vol trotse rozen. Waar je soms zelf niet de schoonheid ziet in jezelf, ziet de ander dat vaak wel in jou. Jouw kinderen zien het, je partner, een vriend of werkgever of zomaar iemand op straat.
Op je plek
– Wie op rozen zit, heeft het goed voor elkaar: hij zit in een gunstige of aangename positie. Als je kunt handelen vanuit je kern met hier en daar gebruik maken van je beschermlagen, dan kun je ervaren dat je op je plek zit.
Uiten
– Onder de roos: In de Middeleeuwen gold de roos als symbool van stilzwijgendheid. Wil je dingen neerzetten, in je kracht gaan staan dan is jezelf uiten nodig. En daar zijn beide bewegingen voor nodig: kunnen delen wat je verdedigingsmechanismen zijn (je afweer), maar ook je grenzen stellen, feedback geven e.d. En wellicht nog spannender: vertellen wat jouw missie is, je passie, de talenten die jou helemaal jou maken. Dus op rozen zitten en uiten!
De tekeningen zijn voor mij gemaakt door Kim Riethoven. Dankjewel Kim!
Carla van Loon, Integratief therapeut
Leestips voor collega’s:
Ingeborg Bosch, De herontdekking van het ware zelf
Wibe Veenbaas, vonken van verlangen
No Comments